Kendimi bildiğim son on yıldan kalma keşkelerim var benim, Ne kadar düşünüp yavaş yavaş ilerlesem de bir yerinde pişman olduğum, Mesela güzel bir arkadaşlıktan fazlasını isteyip arkadaşımdan da olduğum, Keşkelerim var benim, şu an bile yenilerini eklemeye her an hazırım.
Keşkeler hayatın bir parçası, birde iyikiler var biliyorum fakat ben sadece keşkeleri hatırlıyorum. Bir daha aynı hatayı yapıp keşke dememek için hayatla bir santranç tahtasında oynar gibi oynuyorum. Çoğu zaman hayat beni mat etsede bende yenile yenile oynamasını öğreniyorum.
Ey yar dilimden dökülenleri duyamasan da, yazdıklarımı okuyamasan da bari kalbimden süzülen aklımın sürekli frenlediği duygularımı hisset. Bir gün kalbim aklımı yenerse belki dilim haykırır sana hislerimi, fakat şimdilik aklımın kalbimi frenlemesine göz yumuyorum. Dedim ya korkuyorum. Daha önce defalarca kaybettim. Kaybetmekten korkuyorum. Seni kaybetmektense yamacımda dur. Sana olan duygularımı bilmesende olur. Ne kadar egoistce olursa olsun bu hayatta senden bana bir keşkem olsun istemiyorum.
