Herşeyi göze alabilecek gücüm vardı yada ben öyle zannediyordum. Ta ki aşk damarlarımda dolaşmaya başlayıncaya kadar. Sonra korktum bir sürü şeyden. Belkide ilk defa bu kadar çok şeyden aynı anda korktum. Hepsi kaybetmek ile ilgiliydi. Kaybedilebilecek bir sürü şey. Korkularımı yenmek bir kenara, onlarla yüzleşmek bile aylarımı aldı. Bir çoğunun üzerine gittim, sorguladım. Ben üzerine gittikçe ufaldılar ve sonunda kayboldular. Bir tek gözlerimi kapadığımda gözleriminin önüne gelen gülümseyen yüzünün asılmasından hatta bundan benim sorumlu olmam düşüncesi ile başedemedim. İşte bu çok zor geldi. Ama pes etmedim. Korkularım yüzleşirken farkettim ki korkularım da yavaş yavaş beni elegeçirmeye başlamışlar. Sanki aşkımı yenmek adına sinsice onlarda damarlarıma sızmışlar. Kalbimdeki aşkın yerini almak için adım adım ilerliyorlar.
***
Korkularımın aşkıma yenik düşmediğini göstermek için son bir kez daha yazacağım. Neler yazarım nasıl yazarım bilmiyorum.Ama önce sana aşkımı haykırmak istiyorum. Belki gözlerim gözlerindeyken kalbim de kalbine ulaşır.
