Ve bitti yazdım. Gerçekten bitti. Şimdilik aşk da, hayaller de yok. Ticarette bize hiçkimse vazgeçilmez değildir. Herkesin yeri doldurulabilir'i öğrettiler. Bir kapitalist öğreti. Peki ya aşkta onda da birileri birilerinin yerini doldurabilir mi? Yoksa zamanla yeri daralıp genişlese de onun yeri hep kalır mı? Peki bu daralmalar genişlemeler kalbi kanatır mı? Yoksa o yerin yeni sahibi olan herşeyi unutturur mu?
Ben bitti deyince bitti mi sandın ya kahvenin dibindeki telveler misali bende kalanlar. Onlarlada kahve falı bakarız artık. Belki kısmet çıkar :)
