<< Şimdilik içinde sen olmayan hiç birşey yazamıyorum. Belki geçecek bu fasıl. Belki geçmeyecek, belki unutacağım seni ama hatırlamadığım biri için yazmaya devam edeceğim. Hayatıma giren hiç kimseyi unutmadım ki ben. Adını unutsam da sesini unutmadım. Bazen geçmişten gelen şarkı sözleri gibi sesleri yankılanır kulaklarımda. >>
Artık çok geç, zincirlerim bana dar gelmeye başladı. Tam zincirleri koparacakken birşeyler oldu, birinin yardımıyla yapmayı denerken, bir el; bunu tek başına yapmalısın dedi. Tek başına ve başkasından güç almadan. Deniyorum bende, yeni bir dünya, yeni bir hayat için deniyorum.
Aklımda bunları yapmalıyım, bunları yapmamalıyım dediğim geçmişten kalan birşeyler var. Çok zaman olmadı bunları söyleyeli. Çok zaman olmadı bolca hata yapalı. İnsan hata yapmak için acele eder mi? Yada her hata düzeltmek isterken yenilerini yapar mı? Yapıyor işte yapıyor bazen. Belki sürekli yapıyor, fakat sadece bu sefer önemsedi hata yapmayı, daha önce hiç bu kadar net dersler çıkarmamıştı yaşadıklarından. Yaşanlar belki unutulacak, belki çoktan unutuldu. Yinede geride kalanlar bir altın madeninden çıkarılan kaya kütlelerinin arasındaki altın parçaları kadar değerliler benim için.
