Dokunamanın nasıl insani bir his olduğunu farklı yollarla öğrendim. Kendimi hep sesteş olarak nitelendirip iletişimi ses ile yaptığımı düşünürdüm. Fakat sesteş olmak diğer duyuları hiç kullanmayacağım anlamına gelmemeliydi. Bunun yanılgısına düştüm ve bir hata yaptım, kendime bununla yetinebilirim dedim. Olmadı, yapamadım, geri adım da atamadım. Bunun nasıl bir acı verdiğini kelimelerle bile anlatamıyorum. Sadece kendime kızıyorum. Şuan uyumak yerine bunları düşünüyorsam bir yerde hata yapıyorum demektir. Umarım çözüm zamandadır, zira çözümü kendimde bulamıyorum.
--
Bir veda bu kadar sıradan olmamalıydı. Sıradan birileri ile bile böyle vedalaşmazken sıradan olmayan özel biri ile veda böyle olmamalıydı.
