TEDxReset konferanslarını izledikten sonra bende kendi hayatımdaki sıfırlamaları düşündüm. Aslında çok fazla değiller fakat yinede yazmak, paylaşmak istiyorum.
İlk sıfırlama olarak ilk aşkı kabul etmek istiyorum. Yaşanan olaylar ve sonrasında bende bıraktığı etki gerçekten hayatımdaki önemli dönüm noktalarından biridir.
İkinci sıfırlama ise biten aşkın sonucunda kendimi tamamen bilgisayara adamam. Niye, nasıl, bilmiyorum fakat bu yaklaşık 5 yıl süren bir içine kapanma daha doğrusu bilgisayara dönme dönemi olarak nitelendirilebilir.
Üçüncü sıfırlamam 2005 iş hayatına ilk atılışım ile oldu. Hayatıma o güne kadar hiç var olmayan şeyler yeni yeni girmeye başladı. Daha öncesinde bir çok işte çalışmıştım ama bir email adresine gönderdiğim cv sonucu yaklaşık 6 yıl sürecek olan, gerçek anlamda ilk iş tecrübem başlamış oldu. O kadar çok şey değişti ki hayatımda. Hayatım yeni başladı diyeceğim dönemlerden biride bu dönemdir.
Dördüncü sıfırlamam ise 2009 yılında biçimsiz şekilde kilo almaya başlamamla oldu. Bunda uzunca bir süre sadece bilgisayar başında oturmamın etkisi de yok değil. Yıllarca kilo almak için doktorlara gidip sağlamsın deyip geri dönen ben iş hayatının 4. yılında kilo almaya başladım. Ardından bu böyle gitmez diyerek ekstrem bir spor olan dağcılığa başladım. Vesile olanlara teşekkür ediyorum.
Beşinci sıfırlama hikayem ise 2010 yılının ağustos ayında ağrı dağı tırmanışından sonra süphan dağına tırmanmaya gittiğimizde yaşadığımız terör tehtidi ile oldu. Ekibin 20 mt. önünde klavuz olarak giden ben geriye dönüp baktığımda silahlı adamlar(muhtemelen terör örgütü mensubu) tarafından takip edildiğimizi öğrendim. O sırada kelimenin tam anlamıyla yaşamın anlamsız olduğunu hissettim. Ölüm umurumda değildi. O sırada bir mermi çekirdeği bedenimi delip geçse en fazla biraz arkamdan yas tutarlar diyordum. Hatta bu olay sırasında yaşamak için bir sebep bile aradım.
Altıncı sıfırlama hikayem ise başkaları için yaşamanın saçma olduğunu anladığım ve yanlız kendim için yaşamam gerektiğini anlamam ile oldu. Biri için değil yanlız ve yanlız kendi için yaşamak. Belkide gereğinden fazla gerçek aşkı arayan hikaye okuduğum/izlediğim için olmuştur. (bu satırları Eagles - hotel california eşliğinde yazıyorum :) ) Bunun için de askere gelmem gerekti. Artık kendim için yaşıyorum.
Hep bundan korkmuştum fakat bir gün olacağını da biliyordum. Kendin için yaşamayı kolaya kaçma olarak görüyordum. Tek yaşamaya alışkın bu beden, 1++(birden fazla) olamadan tekrar ben merkezli bir hayatı keşfetti. Belkide eskiden yaptığım doğruydu, doğru yoldaydım. İçine kapanmadan ama kendini de feda etmeden yaşamak. Ortak müştereklerde uzlaşmak. Daha az ben bu sahneyi hatırlıyorum demeden koşturmak.
Benim sıfırlamalarımın bir çoğu genellikle duygusal bazda gerçekleşti. Fiziksel olarak belki hayatımda çok şey değişmedi. Fakat ruh dünyam giderek farklılaşıyor ve zenginleşiyor. Böyle olmayada devam edecek.
Bunları düşündüm. Belki şimdi, belki daha önce ama şimdi yazma fırsatı buluyorum.
