İyi de kötü de göreceli kavramlar fakat çok kötü günler geçiriyorum çok. Sandım ki çevremdeki insanlar benim gibidir.Sözünde durur güvenilir. Sandım ki birbirini tanımayan iki tanıdığımı ortak bir menfaatte birleştirirsem ikisi de karlı çıkar. Ben hep sandım. Kendimi bataklığa saplanmış bir kuş gibi hissediyorum. Çırpındıkça batıyorum ama çırpınmazsam da çıkma şansım yok.
Farkettim ki tanıdığım, tanımadığım herkesten sürekli kazık yiyorum. Tanımadıklarım sorun değilde tanıdıklarımdan kazık yemek koyuyor be. Hatta ben nerede yanlış yaptım dedirtiyor insana.
