Bu çağrışımlar beni benden alıyor. Her kelime artık geçmişten birşeyleri çağrıştırıyor. Yaşlanıyormuyum neyim. Evin kapısından çıkarken kendine iyi bak diyen bir akraba gün boyu Candan Erçetin'den Saçma şarkısını saatlerce içimden söylememe neden oldu. Ya da ne bileyim. Daha önce gittiğim ve tekrar gideceğim bir mekanı düşünürken geçmişte oraya gittiğim kişiler, o kişinin kullandığı telefonun markası, telefon üreticisinin giderek azalan pazar payı haberi, haberin yayınlayan internet sitesi... ben sıkılıp durana kadar devam eden beyin cimlastiği.
Bunun yorgun halde uyanık kalmaya çalışırken üstelik bir de biri ile konuşurken gerçek/rüya arası hali var. O tam evlere şenlik. Benim açımdan açıklanabilecek olsa da karşıdaki kişiye ağa bu adam ne diyor dedirtecek kadar garip çağrışımlar.
