Bazen çağrışımlar ister istemez beni bir yerden başka bir yere sürüklüyor. Genellikle de kayboluyorum. Bu kez çağrışım beni Candan Erçetin'in Sensizlik şarkısına sürükledi.
Benim hiç canımı acıtan sensizliğim olmadı. Ben hep korktum sensizlik canımı acıtır, sensiz yapamam diye. Defalarca ve defalarca üstelik farklı kadınlar, farklı mekanlar ama aynı sensiz yapamam diye düşünen ben. Sonuçta her sensiz kalamam dediğimde sensiz de kaldım ve cebimde binlerce pişmanlıkla.
Bu konuda o kadar çok şiir yazılmış ki. Neredeyse şiirlerin sözlerini uç uca eklesem bir metin çıkacak beni anlatan.
Korkarak yaşanmıyor, bazen biraz cesaret gerek.
Sen bir adım gelsen ben sana koşarım diyeceğim biri hiç olmadı,
Belkide hiç bir zaman olmayacak.
Sen gelmedikçe ben zaten, bir korkak gelemiyorum.
Kapının önünde sabahlayıp cesaret edip kapını çalamıyorum.
Zaten sen de yoksun.
Ben yine sensiz bir gecede sen varmışcasına sana yazıyorum.
Eskiden ey yar beni duy diye haykırırdım sessiz gecelerde,
Hiç duyuramadım sesimi, Zaten hep sen yokken haykırdım,
Haykırışımdan da haberin bile yoktu,
Ben hep haykırdım, bir dua gibi, bir istek gibi,
Artık sen diyebileceğim biride kalmadı.
Son seni de bin bir umutla birlikte gömdüm derin yanlızlığa,
Şimdi aşk sadece şiirlerde, şarkılarda bir kelimeden ibaret benim için.
