Bir yalnızlık türküsü tutturmuş gidiyorken dün ilk defa araba ile 350 km tek başıma yol alınca farkettim. Aynı yolu daha önce motosiklet ile de gitmiştim. Üstelik araba ile 4 saatte gittiğim yolu motosikletle 8 saatte gitmiş. Bolca yemiş, içmiş, adrenalin dolu dakikalar geçirmiştim. Araba ile gidindetek derdim yokuş çıkarken motor devrinin düşmesine neden olan öncedeki sürücüler oldu.
Yine hazır yalnız kaldım. Yalnızlık hakkında düşüneyim derken farkettim. Evet, yalnızdım, evet bu bana biraz koyuyordu. Fakat bunu insanlar sürekli yapıyor hiç de gocunmuyorlardı.
Yazması bile zor geliyor fakat otuz yaşına geldim. Yalnızlık hakkında yazmayı da bırakıyorum. Ne şiir ne yazı. Belki hikayelerimin içinde biraz kullanabilirim. Sonuçta yalnızlık da hayatın geçirilmesi gereken bir evresi.
