Artık kendimden şüphe etmeye başladım. Mutsuzluğu, mutluluktan daha çok seviyor gibiyim. Üzülmeyi, gülmeye tercih eder bir haldeyim. Boks ringinde kendimden büyük sikletteki bir boksörle karşılaşıp sürekli sağdan soldan yumruk yiyorum. Sanırım yumruk yemenin de bağımlısı oldum.
Hep mutsuz olunca mutluluğun nasıl bir şey olduğunu da unutmuş olabilir miyim acaba. Mutlu olduğum zamanları fark etmeyip sadece mutsuz hallerimi mi hatırlıyorum yoksa
Baharı bekliyorum, bu kış soğuk, sessiz ve mutsuz geçecek gibi görünüyor.
